W oparciu o orzecznictwo oraz praktykę pozwolę sobie omówić różne sytuacje związane z wygaśnięciem obowiązku alimentacyjnego po stronie zobowiązanego (najczęściej ojca dziecka) w związku z ukończeniem przez dziecko studiów wyższych. Pozew o wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego jest więc zasadny…
W przypadku, gdy jak wskazuje bardzo szeroki w swej treści przepis art. 138 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego
,,W razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.”
Owa zmiana stosunków nastąpi możliwym jest żądanie podwyższenia alimentów, zmniejszenia alimentów, oraz wygaśnięcia alimentów. Z tym, że w celu stwierdzenia, iż alimenty wygasły koniecznym jest złożenie powództwa o wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego (zazwyczaj dotyczy to ojca zobowiązanego do alimentów).
To co stanowi zmianę stosunków w zakresie alimentów precyzuje orzecznictwo sądów rodzinnych i opiekuńczych, więc w ramach porady prawnej warto ową wiedzę pozyskać (w tym także mając na uwadze orzecznictwo ,,lokalnych” wydziałów rodzinnych i opiekuńczych sądów rejonowych, oraz sądów okręgowych).
Należy również obalić pewne mity funkcjonujące, a tyczące się tego, że ukończenie studiów automatycznie powoduje wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego, a więc do rzeczy.
Przede wszystkim należy wskazać, że:
Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dziecka stanowi uszczegółowienie ogólnego obowiązku „troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka” i należytego przygotowania go, odpowiednio do jego uzdolnień, do pracy zawodowej. Obowiązek ten nie jest ograniczony przez żaden sztywny termin, a w szczególności – przez termin dojścia przez alimentowanego do pełnoletności. Nie jest także związany ze stopniem wykształcenia w tym sensie, że nie ustaje z chwilą osiągnięcia przez alimentowanego określonego stopnia podstawowego lub średniego wykształcenia albo wieku, w którym winien go osiągnąć. Jedyną miarodajną okolicznością, od której zależy trwanie bądź ustanie tego obowiązku, jest to, czy dziecko może utrzymać się samodzielnie. W odniesieniu do dzieci, które osiągnęły pełnoletność, brać należy pod uwagę to, czy wykazują chęć dalszej nauki oraz czy osobiste zdolności i cechy charakteru pozwalają na rzeczywiste kontynuowanie nauki. (vide Wyrok Sądu Rejonowego z dnia 9 grudnia 2014 r. III RC 273/14).
Obowiązkiem rodziców jest – w miarę swych sił – umożliwienie dziecku zdobycia wykształcenia stosownego do jego uzdolnień (orzeczenie SN z dnia 17 grudnia 1976 r., III CRN 280/76, OSPiKA 1977, z. 11–12, poz. 196; wyrok SN z dnia 12 lutego 1998 r., I CKN 499/97, LEX nr 50545). Obowiązek rodziców istnieje dopóty, dopóki dziecko trud rodziców szanuje i czyni starania, by bez zbędnej – a zwłaszcza zawinionej – zwłoki osiągnąć adekwatny do uzdolnień pułap wykształcenia i ekonomiczną samodzielność ( W. Stojanowska (w:) W. Stojanowska (red.), Nowelizacja prawa rodzinnego na podstawie ustaw z 6 listopada 2008 r. i 10 czerwca 2010 r. Analiza – Wykładnia – Komentarz, Warszawa 2011, s. 301).
Ogólną regułą jest to, że, gdy dziecko nie mające jeszcze określonego zawodu od razu po ukończeniu szkoły średniej podejmuje studia wyższe to przysługuje mu w stosunku do rodziców roszczenie alimentacyjne, w zasadzie do ich ukończenia, rodzic zobowiązany do alimentów jest więc zobowiązany do ich uiszczania.
W wypadku jednak, gdy dziecko ukończyło średnią szkołę zawodową, uzyskało konkretny zawód dający możliwość zatrudnienia i nie podjęło od razu wyższych studiów, a jego wiek przekracza znacznie normalny wiek młodzieży rozpoczynającej wyższe studia, nie może żądać od rodziców finansowania znacznie opóźnionych studiów, lecz powinno podjąć pracę zarobkową i wykorzystać szerokie możliwości, jakie Państwo stwarza osobom dorosłym w zakresie zaocznych studiów wyższych (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1976 r., III CRN 280/76, opublikowane w: OSP 1977/11/196 oraz LEX nr 5048).
Warto wskazać, że rodzice muszą alimentować dzieci uczące się na wyższych studiach, jednakże te muszą osiągać odpowiednie postępy w nauce.
Podkreślenia wymaga, że:
Zgodnie z treścią art. 133 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecko pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.
Powyższy przepis przyznaje rodzicom uprawnienie do uchylenia się od wykonania obowiązku alimentacyjnego w razie zagrożenia nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub w braku starań dziecka o osiągnięcie życiowej samodzielności.
Należy również tutaj zwrócić uwagę na orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 10 grudnia 1998 r. (sygn. akt I CKN 1104/98), które stanowi, że rodzice, którzy z uwagi na niskie emerytury, tylko w skromnym zakresie zabezpieczają swoje materialne potrzeby, powinni zostać zwolnieni z ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego względem ich dorosłego dziecka, jeżeli mając wyuczony zawód, osiąga ono mierne wyniki w dalszej nauce.
Sąd Najwyższy wskazał, iż studia same przez się nie wyłączają możliwości osiągania przez dorosłe dziecko dochodów. Koniecznym jest zatem ustalenie przez Sąd jakie są rzeczywiste możliwości zarobkowania przez studiujące dziecko i jakie są możliwe w związku z tym do osiągnięcia przez nie dochody w czasie wolnym od zajęć. Zdolność do samodzielnego utrzymywania się może być bowiem całkowita lub częściowa i tą okoliczność sądy rozstrzygając o obowiązku alimentacyjnym winny brać pod uwagę (por. Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 31 marca 1998 r. II CKN 502/97).
Należyte przygotowanie dziecka do przyszłej pracy zawodowej może także obejmować studia wyższe, jeżeli uzdolnienia dziecka, jego ambicje i wytrwałość okażą się wystarczające do tego, ażeby studia te nie tylko rozpocząć, ale i kontynuować oraz pomyślnie zakończyć. Zaktualizowany przez podjęcie studiów obowiązek alimentacyjny rodziców może jednakże ustać w razie braku pozytywnych wyników studiów (tak w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 12 lutego 1998 roku, sygn. akt. I CKN 499/97).
Warto też, zauważyć, że Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 lutego 1998 roku (I CKN 499/97, nie publ.) stwierdził, iż „nawet zdobycie dwóch zawodów przez dziecko nie zwalnia rodziców od obowiązku świadczenia alimentów, jeżeli taki uprawniony podejmuje studia. Wykładnia art. 133 par. 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego nie może bowiem pozostawać w oderwaniu od art.94 kro, który nakłada na rodziców obowiązek troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i należytego przygotowania go do pracy dla dobra społeczeństwa, odpowiednio do jego uzdolnień. Jest przy tym oczywiste, że jedynie efektywne studiowanie pozwala uprawnionemu liczyć na alimentowanie go.”
Jednakże obowiązek alimentacji nie wygasa automatycznie w przypadku uzyskania określonego poziomu wykształcenia, nadto może się zdarzyć tak, że będziesz nadal płacił alimenty, pomimo tego, że Twoje dziecko skończy studia.
Pewne wątpliwości budzą studia zaoczne – jednakże i tu również nie zachodzi automatyzm, i choć umożliwiają one wykonywanie pracy, to nie zawsze jednak dziecko jest w stanie utrzymywać się samodzielnie. Jednakże nieuzyskiwane przez niego dochodów może wpłynąć na obniżenie wysokości alimentów.
Pojawia się również pogląd, iż ukończenie studiów licencjackich nie powoduje, iż wygasa obowiązek alimentacyjny (vide wyrok Sądu Rejonowego w Bielsku Podlaskim (sygn. akt III RC 223/14). Pogląd ten należy uznać, co do zasady, za trafny.
Warto więc zweryfikować czy w Twoim przypadku możliwe jest wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego.
W przypadku, gdybyś potrzebował porady prawnej, w w/w zakresie lub, też w zakresie prawa spadkowego lub rodzinnego, w szczególności w sprawie o: zachowek, stwierdzenie nabycia spadku, dział spadku, podwyższenie alimentów, obniżenie alimentów przyznanie alimentów lub wygaśnięcie alimentów, ustalenie ojcostwa, kontakty z dzieckiem, rozwód itp. zachęcam do kontaktu.